„[jestem] niczym innym jak
rzeźbiarzem patrzącym na
bankructwo swego
powołania…. Postanowiłam
być świadoma czasu,
w którym żyjemy….
Ja produkuję tylko niezgrabne
przedmioty”
– pisała alina szapocznikow.
te „niezgrabne przedmioty”
wystawione po
kilkudziesięciu latach
w brukselskim centrum
sztuki współczesnej wieLs
obudziły wielkie
zainteresowanie
międzynarodowej krytyki.
aLina
SzapoCznikow
SCULptUre
Undone, 1955-1972
wiels, Bruksela
wrzesień 2011 - styczeń 2012
„Choć artystka spędziła ostatnią
część życia w Paryżu, jej prace
są poza ojczyzną zdecydowanie
zbyt mało znane” – pisał Bernard
Marcelis w piśmie „Art Press”.
„Bogata i różnorodna wystawa
w WIELS” – zachwycał się Mar-
celis – „pokazuje, jak spójne było
podejście Szapocznikow niezależ-
nie od tego, z jakimi tendencjami
w sztuce była akurat związana.
Sposób, w jaki artystka odkrywała
i wykorzystywała swoją relację
z własnym ciałem, był pionierski”.
Wątkiem przewodnim wystawy
w WIELS, przygotowanej przez
Elenę Filipovic i Joannę Mytkow-
ską, była gotowość Szapocznikow
do podejmowania ryzyka arty-
stycznego. Artystka wypracowała
bardzo indywidualny, oryginalny
język, tworząc prowokacyjne,
nasycone cielesnością obiekty zaj-
mujące trudny do zdefiniowania
obszar pomiędzy surrealizmem,
nowym realizmem i pop artem.
Szapocznikow bez ustanku przesuwała granice
rzeźby, eksperymentując z nowymi materiałami.
Bernardmarcelis
art Press nr 384
64
instytut adama mickiewicza
