Nieznany dotychczas zbiór polskich utworów, odkryty po ponad 100 latach w Bibliotece Opery Paryskiej, ukaże się nakładem Instytutu Adama Mickiewicza. "Autografy kompozytorów polskich na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1900" to unikalny i dotychczas nieznany zbiór autografów polskich kompozytorów. Składają się na niego rękopisy utworów muzycznych, głównie fragmentów, ale także krótkich utworów, 27 polskich kompozytorów m.in Melcera, Joteyki, Grossmana, Statkowskiego, Wieniawskiego i Karłowicza.
Rękopisy w zbiorach Biblioteki Narodowej Francji w Paryżu odnalazła Ewa Thalma-Davous, ówczesny pracownik Biblioteki. Opracowania zbioru, przygotowania go do wydania wraz z biogramami twórców dokonała prof. Irena Poniatowska, wybitna muzykolog, chopinolog, Przewodnicząca Rady Programowej NIFC.
16 grudnia wieczór promocyjny publikacji "Autografy kompozytorów polskich na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1900" w Bibliotece Polskiej w Paryżu uświetni koncert, podczas którego Aleksander Dębicz (pianista) i Ewa Leszczyńska (sopran) wykonają siedem z odkrytych utworów. W prezentacji publikacji udział wezmą obie autorki - prof. Irena Poniatowska i Ewa Thalma-Davous.
Odkrycie polskiego zbioru w Bibliotece Opery Paryskiej ma znaczenie bezprecedensowe i ciekawy, wielowątkowy kontekst. Zamówione przez CH. Malherbe’a na Wystawę Światową w Paryżu w 1900 r. manuskrypty mają duże znaczenie dla polskiej kultury muzycznej. Są to autografy 27 kompozytorów polskich końca XIX wieku: Bohdana Borkowskiego, Władysława Górskiego, Ludwika Grossmana, Tadeusza Hanickiego, Michała Hertza, Henryka Jareckiego, Tadeusza Joteyki, Mieczysława Karłowicza, Raula Koczalskiego, Heleny Krzyżanowskiej, Henryka Leszetyckiego, Henryka Makowskiego, Piotra Maszyńskiego, Henryka Melcera, Emila Młynarskiego, Adama Munchheimera, Stanisława Karola Niewiadomskiego, Henryka Opieńskiego, Henryka Pachulskiego, Ignacego Pileckiego, Władysława Rzepko, Romana Statkowskiego, Zygmunta Stojowskiego, Józefa Surzyńskiego, Józefa Wieniawskiego, Leokadii Wojciechowskiej i Władysława Żeleńskiego.
Zbiór ma ogromne znaczenie muzyczno – dokumentacyjne, ponieważ wiele z zawartych w nim utworów jest w Polsce nieznanych lub nieznane są ich autografy. Dodatkowo jego wartość dokumentacyjną podnosi fakt, że zbiór zawiera autografy kompozytorów, których zapisy odręczne nie zachowały się i tym samym nie jest znany charakter ich pisma.
Obok bezcennego znaczenia muzyczno – dokumentacyjnego zbiór jest interesującym dokumentem w znacznie szerszym historycznym i politycznym wymiarze. Do jego zamówienia doszło w 1900 roku, w czasie gdy Polski nie było na mapie Europy. W tym kontekście fakt, że przedstawiciele francuskiego świata artystycznego dali możliwość polskim twórcom zamanifestowania, że muzyka polska istnieje nabiera szczególnego znaczenia.
Dodatkowy aspekt to wartośc estetyczna zbioru - manuskrypty, zapisane zostały na specjalnych, ozdobnych formularzach, a ich piękna forma decyduje o ogromnej wartości bibiofilskiej i dydaktycznej publikacji.
Publikacja przygotowana została w trzech wersjach językowych: polskiej, francuskiej i angielskiej. Wydawnictwo ukaże się w nakładzie 1000 egzemplarzy i będzie dystrybuowane przez Instytut Adama Mickiewicza i Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.
